علی اصغر ملکی زاده؛ فریبا خوشبخت؛ محبوبه البرزی
چکیده
هدف مقاله‌ی حاضر شناسایی آسیب‌های ارزشیابی کیفی- توصیفی در مدارس ابتدایی بود. این پژوهش با رویکرد کیفی و بهره‌گیری از طرح پژوهش غیر پیدایشی انجام گرفت. شرکت‌کنندگان 24 نفر (8 کارشناس ارزشیابی کیفی- توصیفی، 8 معلم و 8 اولیاء) بودند که با شیوه هدفمند انتخاب و با آن‌ها مصاحبه‌ی نیمه‌ساختار‌یافته انجام گرفت. رویکرد مورداستفاده در تجزیه‌وتحلیل ...
بیشتر
هدف مقاله‌ی حاضر شناسایی آسیب‌های ارزشیابی کیفی- توصیفی در مدارس ابتدایی بود. این پژوهش با رویکرد کیفی و بهره‌گیری از طرح پژوهش غیر پیدایشی انجام گرفت. شرکت‌کنندگان 24 نفر (8 کارشناس ارزشیابی کیفی- توصیفی، 8 معلم و 8 اولیاء) بودند که با شیوه هدفمند انتخاب و با آن‌ها مصاحبه‌ی نیمه‌ساختار‌یافته انجام گرفت. رویکرد مورداستفاده در تجزیه‌وتحلیل داده‌ها رویکرد توصیفی- تفسیری بود. تحلیل مصاحبه‌ها به شیوه مقایسه مستمر داده‌ها تا رسیدن به نقطه اشباع‌شدگی صورت گرفت. نتایج نشان داد آسیب‌ها در 5 عنصر ارزشیابی، ابزار (فهرست وارسی، محتوا، خودسنجی و هم‌سال‌سنجی، آزمون‌های عملکردی، دفتر مدیریت کلاس، پوشه‌ی کار، و کارنامه و ارتقاء)، نمره، بازخورد و والدین وجود دارد. کارشناسان بیان داشتند معلمان از اهداف ارزشیابی اطلاعی ندارند و روح آن هنوز حاکم نشده است. معلمان به وقت‌گیر بودن درج بازخوردهای توصیفی، محتوای زیاد و پراکنده، نبودن اهرم فشار برای درس‌خواندن و غیره اشاره کردند. علاوه بر این والدین نیز بر این باور بودند که انگیزه‌ی دانش‌آموزان کم و رقابت از بین رفته است.؛کلاس‌های توجیهی برگزار نمی‌شود، ملاک عینی برای قضاوت وجود ندارد و وضعیت درسی دانش‌آموز به خوبی نشان داده نمی‌شود.